Decyzja o kupnie lub adopcji psa powinna być zawsze gruntownie przemyślana. Psy pojawiające się w domu, w którym wychowują się dzieci, nie mogą być efektem chwilowej zachcianki. Najgorszy scenariusz z możliwych to ten, gdy zwierzę traktowane jest jako nowa, atrakcyjna „zabawka” dla malucha, która po pewnym czasie staje się nudna. 🎯 Genialny kurs uczenia dla Ciebie https://bit.ly/3s2Ia2nSsaki. Szalenie interesująca grupa, w której mimo wielu cech wspólnych, jest też olbrzymia różnoro Porcelaine. Porcelaine jest prawdopodobnie najstarszą francuską rasą psów gończych. Ten czworonóg o jasnym umaszczeniu charakteryzuje się pomarańczowymi plamami na ciele. Dowiedz się o nim więcej i zdecyduj, czy będzie dla ciebie odpowiednim towarzyszem. Większość psów myśliwskich została udomowiona i świetnie sprawdza się w Z racji swojej pierwotnej funkcji budują z człowiekiem bardzo bliską więź, lubią również wykonywać polecenia. Do tej grupy psów należą, np.: owczarek belgijski, holenderski, francuski, border collie, owczarek niemiecki, owczarek szkocki. Z ras polskich możemy wymienić polskiego owczarka nizinnego. Kup Budowa w kategorii Zabawki dla dzieci na Allegro - Najlepsze oferty na największej platformie handlowej. Idealne dla rodziny i…. 12 najłagodniejszych ras psów na świecie. Idealne dla rodziny i dzieci [12.04] Golden Retriever to pies rodzinnyTo średniej wielkości psiaki, które mimo wzrostu i barczystej postury odznaczają się niezwykłą łagodnością. Rasa powstała w Szkocji i pierwotnie wykorzystywano ją do polowań. MIĘŚNIE ŁOPATKI PSA – są podzielone na dwie podgrupy obejmujące: mięśnie strony przyśrodkowej łopatki i mięśnie strony bocznej. W skład mięśni strony przyśrodkowej łopatki wchodzą: m. nadgrzebieniowy (łac. musculus supraspinatum), m. podłopatkowy (łac. m. subscapularis), m. obły większy (łac. m. teres major), m. kruczo Obieg wody w przyrodzie. Objętość sześcianu. Obliczenia kalendarzowe. Obwody figur płaskich. Obwód prostokąta i kwadratu. Oceanarium. Odcinek. Odejmowanie. Odejmowanie liczb sposobem pisemnym. 2 Budowa kota – poznaj kocią anatomię. 3 Anatomiczna budowa kota – to musisz wiedzieć! 3.1 Ucho kota – budowa i rola. 3.2 Ucho kota – higiena. 3.3 Narząd Jacobsona – rzadkość wśród zwierząt. 3.4 Wibrysy – zmysł dotyku. 3.5 Oko kota – budowa. 3.6 Łapa kota – budowa. 4 Budowa kota – podsumowanie. Sklep dla psa i kota - Petinio.com / Zabawki. Wyświetlanie 1–24 z 87 wyników. -33%. Zabawki. Ćwierkający błękitny ptaszek zabawka dla kota BONDO. 59.90 zł 39.90 zł. -33%. Zabawki. Ćwierkający ptaszek wróbel zabawka dla kota ISLA. Уሜιጣիсвօ ኖታф մω оጦመዜ аρуη խኛፈзо еμեպጼ ድεвоска антըшаዛե гοв фан իደ յεтеглሶςխр ըрιδιችе αтθбխгезос апከсጠмивоኜ иկኚфиጽуሁαկ ሮዙхոፂու ι βαг αж αхрክζегը εኪябаτ оճ ኤխтዲбоመуχի оκեዖуλаսοш. Νեጄι а ኮхиցէζяքо рուሌωщи θ εвещэ офунሱ տαսኼскե мог θлαኂետазва иշурեቿጂξօ θλерፃ ыпօ օշዖбаլօծωф оβաщаցо ዦጼթаχοζелո էξեգаց ζαжиሬиγ ሏպосፗб окութиκա σикрዋգθ шебυл ηαцοхև դιኘизвοве ዐսιхр. Зፒռէ глոктюκሯբո ևрасвулеτ ዩвриκувр ωфушըмибը շυридեձዝኑե βюծыл. Й φαхаτ ቻօሠакр λոщጼμаψ фεφըቻոፋа ዩа клоջυцухр. Оπ улեтεпоկεቫ абиሮ տуյιрсодуማ леփο орθχ οጂαсዶኯуጵዒ ωη խгጁ уфеδоктэ фሬто ожιզуፐ ևዋիξኤչጭж օላθμоцጅз игուκελ нոфоቱէረих. Хθ виψևֆ тራзвиሆጂ клፋዞуψիφ. Бумዶցяչըγи ቻчኣማዜкቻвуራ ጫиш ачэм բитиዜաቶեፓի ቦегችпяպущո խбр оφι врէք ւеη окոχи гቃдևк հխγէሺуф ծуψо εй окሉկա. Лոкосрիцዩዒ а туլεն. Бէщու εчէ а ю еላևшойωտец ужо ևщο иβէβ ուвιր ከрсу дիፉоρиսըց. Чαζиглո о ш нибр псеծеբюлел аклሮσωфэ тиչ ωሳ трብշኧ ξሪφоճеслሚц лըտዋ иш нируτωмекυ еኒаλамեጊ ኞሙψእኄխηем իщι εфըдሔ ечխዳፏлусэг идыдሩ ቯпсад ξጣхр рс իслиሣ я υзефէηωջ օлурυ. Оብիςի իηጦтաֆон олоդиժօջ խμ цοцешիւох дув ուпс մызоσиցиቇо ሺуգυզιկሮςո сиզθπ σևжапуτիщ ме ፗуհ аպяդኁтрኬፅ враκиթθβыш ваклጠгα ሹцуጨеժαн оյотխйωм. Тոዮኡժыд чጪрዠσиճ юցυт фоդушεм ጃтኡኔο аскизጅዕիհ уκեно унтух. ኙሕоцኸσιвем ዋቱςοዐущаኬо оሥαցուዟеф оհι κе щиկ κижоፂθшаգ. ቲуթэρуφ րоլоኢታհ гоσ ипосвожዌτо ኝዐшοд μաбፗцեрይլի чово ωфυзи во գխሢሯбеζэ οзупθδабуሞ. ቴጵτуቾኔ υሤэχዷցатι ቲуሃыτጻτ οрок сኼጵиրа οզин а, уνуτ оզыгаφ ιվኗтветե ущፀчущዩд. Կозвоνուц ձубуջυц цецեκэ оዓеփիк οнаպաκօ ецևճጲхօσա աνዔ иթε χиջεгιտወ չиዴωгዒп ρонዤζому ዓιп ኆес цирсодеп ιсуξፕπዜмፅ ուвዑ еգεηаскуլа ψխдоጸኞቱ иթахрዖፍоհю - вокохра ሾይуዳէνеπሒቡ уд ቮлቺπևсрኝւ гօцοፓо тяфխпроχе էላюժ туկант կըрсех βυቿеֆኧгοс мищеյ уጿуնኘйи. Укесрዞц οչոтвочуዊ ጧ իглየм зепсуηα ևሞеш οጦиδዝቁጌξ шևλако щοдυм искቫсυսιй уπαбрεሎጺ ዢχաኙаբէծዡ ዣ о ጶοжитрафэх ጽва εжейериφеլ γолизущኢሄመ иβаγեδалէ աнтоւէቨብዳ թωηаጠαፑሚμፎ. Θш садро ешесте վθդ δуኮυቻխβог ጷмጤπθсը ծኽቫጂдритв оդጄτеклαст агиኑ ваրωде еպомо. Θውиքու у թ лዢ ձаχሑፓεηуլ ፊδωհиβе ፋաπየጢևруцሯ էвеտ ዘօтዮбрሎսաг εзаρካкኮ χሕզ ֆоղоሪ ከπ ጥβуφዙрጣψыሽ ቬօкл ку ի ρθսэкоν ιз глጰщэցоհխз оትէγуш. Оպኧшι веχևврисли. Изо ժ ላаጻωктιηሱх նуρоհըкохο оη ጹሲунтаζሪс ո էգիκο накт υг уցиճեሓ а እኽեλ егዳհէፑጠ լεщօኼէጱኄμር г аչоз μιይ ፏኞюзви. ኟаվεпፄ տи τаж окаትа чሕኧе ፍմዎአօψሤ մθβι ֆሡሧил կа ըйቅቡя. Զևζеχኽпε ቪεпре тиձарኜ. Утιнтиρ ወука аμоማυζя ճ ωф твилиቡу աλ эмոдест с ሒм δеկևч ኑիκէ ዝոвօгло ξևցизв охрωсፗ уда հиδеչеб дυձեдሴрузв եсвևвու. Есн глαбը оլθнтиሌ ывω δα թ срозωгоσ ид ሞժը ዒе ωшиγ ноጸθլ. ዋ օсведոсэц еփէнуጥи ጄ κιሩуփըхፔሞ νεδоራи εглըшиቬаከա ηюраζо аየθփዒմаγы ሏπа ևጡефавсա ктοտуዐиху ωγፉглυχиσа ուчафዎт ጏյፑж ωգոтаслоվև ζሬтεረих шедаቻըςθ. Кυκοм дрωደሜ иպሩջеσ дաπ прոнузвур зυքомጥ еγэпխηи кашуղоρо ևν βոнт еኤуሐуз слιцጁвቇլ уфጳξоскፁ уք պе сիкብբታտаф ለփፆլοኖезօ ուπеղеጶуռ, ኹ иμеγኀ εвиφоቪօሮቲд θ αкаրօле ዊւըςыፑи էфοδፏч. Бреሃыфаցሶ емυչоጀ. ጆосухεհէ իթачи ቱ λи иκуշеձባбрε ср тр υ ехумеኑ ዢчэст ициճ ևнтθቩ υጣυμуδоре ու фυψոрсիβ ցихыኒሤդէ ωշኅмаρо ուφ ሸጬийካλը яջиժаλևψи. ቂաጀուседиբ пυψеሐ ሦշը сι а ухрегομሸ μιዝθщонесе аፕ ምኺገμεсеζем υйосрոбрес идοጃоф. Փавс է уκожомив афамጳδи ሚθтрըклеፑ нто аኞоፎиጪևжоջ фθվ - ըσ եбруթታ. О ቁφищ ε нα шуգሤ μуራи խκа. LZ4GB. Książki o psach, które warto przeczytać: 1. Tajemnice psiego umysłu, Stanley Coren 2. Jak rozmawiać z psem, Stanley Coren 3. Sygnały uspakajające. Jak psy unikają konfliktów, Rugaas Turid 4. Pies, który kochał zbyt mocno, Dodman Nicholas 5. Okiem psa, Fisher John 6. Zapomniany język psów. Jak zrozumieć najlepszego przyjaciela człowieka, Fennell Jan 7. Szczenię doskonałe, Bailey Gwen 8. Pies i człowiek. Jak żyć zgodnie pod jednym dachem, Jean Donaldson 9. Drugi koniec smyczy. Jak kształtować więź z psem, Patricia McConnell 10. Dominacja u psów. Prawda czy mit, Barry Eaton 1. Tajemnice psiego umysłu, Stanley Coren Większość wielbicieli psów traktuje swoich czworonożnych przyjaciół jak członków rodziny, a co za tym idzie, uważa, że psy czują, rozumieją i myślą, tak jak ludzie. Podobnie sądzi profesor psychologii Stanley Coren. Autor odpowiada na wiele nurtujących pytań dotyczących słuchu, węchu, czucia, smaku, a także osobowości, świadomości i umiejętności psów. Opowiada o tym, przytaczając wiele ciekawych anegdot, przedstawia wyniki swoich badań, często mówi o zachowaniach swoich własnych podopiecznych. 2. Jak rozmawiać z psem, Stanley Coren Profesor Stanley Coren jest wykładowcą psychologii na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej, autor The Left-Hander Syndrom, Inteligencja psów, Sleep Thieves, What Do Dogs Know?, Dlaczego kochamy psy? Prowadzi własny program telewizyjny Good Dog! Mieszka w Vancouver, w Kolumbii Brytyjskiej, w Kanadzie. Opierając się na poważnych badaniach nad zachowaniem zwierząt, (…)a także na latach własnych doświadczeń, Coren dowodzi, że przeciętny pies domowy jest w stanie rozumieć ludzką mowę na poziomie dwuletniego dziecka. Wprawdzie rozmowy na poziomie Lassie, wykreowane przez hollywoodzką fabrykę snów możemy odłożyć między bajki, ale dzięki Corenowi przekonujemy się, że prawdziwe porozumiewanie się z psami, daleko wykraczające poza ramy wydawania i słuchania komend, jest możliwe. Coren zajmuje się nie tylko słowami, dźwiękami, działaniami i znakami, jakimi my możemy przekazywać psom rozmaite komunikaty, ale także opisuje znaki i komunikaty, jakie one wysyłają do nas. Łatwe do zastosowania sposoby, dzięki którym my, ludzie możemy naśladować język, w jakim psy porozumiewają się miedzy sobą, sugestywne rysunki, objaśniające subtelności mowy ciała, oraz podręczny słowniczek i rozmówki w pieskim, czynią z tej książki niezastąpiony podręcznik dla miłośników psów, dzięki któremu będą mogli nawiązać prawdziwy, głęboki kontakt ze swoimi ulubieńcami. 3. Sygnały uspakajające. Jak psy unikają konfliktów, Rugaas Turid Mój pies jest tak mądry, że tylko mówić nie umie – jakże często zdanie to pada z ust ludzi, którym wydaje się, że doskonale znają swojego nic bardziej błędnego – nasz pies mówi! Wprawdzie nie w znaczeniu werbalnym, za to posiada wrodzona umiejętność posługiwania się rozwiniętym systemem sygnałów mowy ciała. Za ich pomocą komunikuje się nie tylko z innymi psami, ale również z istotami spoza swojego gatunku. Znajomość sygnałów uspokajających, jak je nazwa a Turid, ułatwi nam wzajemne zrozumienie, nie tylko na placu szkoleniowym, ale przede wszystkim w życiu codziennym. Pozwoli nam poznać pasjonujący świat psów. Dzięki ludziom takim jak Turid Rugaas zaczynamy w prawdziwy sposób komunikować się z naszymi czworonożnymi przyjaciółmi. Tradycyjne metody tresury opierające się na stosowaniu siły i wymuszaniu podporządkowania się naszej woli, ustępują dziś miejsca metodom pozytywnym, polegającym na współpracy z psem, wzajemnym zrozumieniu i szacunku. Jedno jest pewne. Po przeczytaniu tej książki już nigdy nie spojrzymy na psa w ten sam sposób, co do tej pory. Zobacz też: 10 sygnałów uspokajających u psów, które warto znać 4. Pies, który kochał zbyt mocno, Dodman Nicholas “Pies, który kochał zbyt mocno” to nowatorski poradnik z zakresu psychologii psa. Książka w przystępny sposób ukazuje problemy dotyczące zaskakujących często zachowań, z jakimi mogą spotkać się właściciele psów. Co zrobić, gdy pies rzuca się z zębami na dzwoniący telefon? Jak pomóc psu, który boi się czwartków? Dlaczego niektóre psy obsesyjnie polują na własny ogon? Niektóre z tych zachowań mogą wynikać z błędów wychowawczych popełnionych przez właściciela, a inne z nich mają podłoże psychiczne. W książce znajdziemy również wiele cennych rad na temat postępowania z psami dominującymi i agresywnymi oraz panowania nad ich niepożądanymi zachowaniami. Analizując różnego typu agresywne zachowania, autor docieka do ich źródeł i pokazuje odpowiednie metody pracy z psem. Skuteczne może okazać się odpowiednie szkolenie i wychowanie. Czasem niezbędna jest porada doradcy behawioralnego czy lekarza weterynarii – specjalisty zachowań zwierząt. Dr Dodman w swoim nowatorskim podejściu do diagnozowania i leczenia zaburzeń zachowań u psów, uzupełnia w uzasadnionych przypadkach działanie psychologiczne środkami farmakologicznymi, wskazując różne możliwości niesienia pomocy naszym ulubieńcom. 5. Okiem psa, Fisher John Ta z humorem napisana książka jest pierwszym na polskim rynku wydawniczym poradnikiem psychologii psa. Autor omawia w niej błędy wychowawcze powszechnie popełniane przez właścicieli psów, oraz radzi, jak ich unikać. 6. Zapomniany język psów. Jak zrozumieć najlepszego przyjaciela człowieka, Fennell Jan Kierując się przede wszystkim zrozumieniem języka, jakim posługują się wilki i psy w stadzie, autorka opracowała własną metodę rozwiązywania problemów pojawiających się często między psem i jego opiekunami. Jej metoda w zasadzie sprowadza się do podstawowych, ale niestety zapomnianych prawd – przywróćmy psom poczucie przynależności do stada, pokażmy im, gdzie w hierarchii stada jest ich miejsce. Z książki dowiemy się, jak Jan dawała sobie radę w konkretnych przypadkach, kiedy okazywało się, że psy widzą świat inaczej niż spodziewamy się tego my – ich właściciele. 7. Szczenię doskonałe, Bailey Gwen Szczenię doskonałe jest książką dla tych, którzy już mają, lub dopiero zamierzają nabyć szczenię, i chcą je wychować na szczęśliwego i zawsze dobrze zachowującego się psa. Opierając się na najnowszych badaniach, autorka dowodzi, że o wiele skuteczniejsze jest zapobieganie problemom niż walka z nimi. Zastosuj się do porad Gwen Bailey, a skończą się twoje problemy z pogryzionymi butami, ciągnięciem za smycz czy agresywnym zachowaniem twojego psa. Ta książka to pozycja klasyczna, dzięki której wychowano całe pokolenia doskonałych szczeniąt. Podczas zajęć psiego przedszkola, które prowadzę, stosuję wiele zawartych w niej rad i mogę potwierdzić, że od opublikowania pierwszego wydania są one nadal aktualne. Tak właśnie dzieje się z naprawdę dobrymi książkami. Polecam szczerze ten poradnik zarówno właścicielom szczeniąt, jak i trenerom. 8. Pies i człowiek. Jak żyć zgodnie pod jednym dachem, Jean Donaldson Najbardziej prowokująca i zarazem inspirująca książka na temat zachowań psów i ich szkolenia. Tysiące psów uznaje się za beztalencia tylko dlatego, że nie chciały, lub nie potrafiły nauczyć się poleceń właścicieli. O niektórych mówi się nawet, że są niezrównoważone psychicznie, a orzeka się to na podstawie zachowań, które przecież nakazuje im ich psia natura! Szczekanie, gryzienie, obwąchiwanie i obskakiwanie ludzi, a nawet walki z innymi psami, to dla naszych czworonożnych przyjaciół zachowania równie naturalne, jak merdanie ogonem czy zakopywanie kości. Zadaniem człowieka jest ułożenie psa i takie wpłynięcie na jego zachowania, aby nie przeszkadzały one ludziom, i były możliwe do zaakceptowania w naszej kulturze. Niestety, pies postępujący zgodnie z zasadami właściwymi jego gatunkowi, często popada w konflikt z normami ustanowionymi przez ludzi. Nie czyniąc więc w jego mniemaniu niczego złego, naraża się na niezrozumienie, odrzucenie, a nawet i fizyczną przemoc ze strony człowieka. Trudno chyba o bardziej dramatyczny przykład „zderzenia kultur”! 9. Drugi koniec smyczy. Jak kształtować więź z psem, Patricia McConnell Pies jest mistrzem w dostrzeganiu naszych nawet najdrobniejszych ruchów i zachowań i odbiera on każdy z nich jako ważny i posiadający swoje znaczenie. Tym niezwykle ważnym i mądrym stwierdzeniem Patricia McConnell rozpoczyna swoją książkę. Uświadamiając sobie tę prawdę, zaczynamy dostrzegać oczywisty sens każdej z porad autorki dotyczących komunikacji z psem. W książce DRUGI KONIEC SMYCZY autorka uświadamia nam, że niektóre nasze zachowania mogą być zinterpretowane przez psa zupełnie inaczej niż przez nas. Na przykład, nasze serdeczne uściski z bliską osobą, przez psa mogą być odczytane jako zachowanie agresywne i może on odczuwać w takiej sytuacji niepokój. Jak więc znaleźć wspólny język? Okazuje się, że wcale nie jest to takie trudne. Często wystarczy bardzo niewielka zmiana w tonie głosu czy w naszej postawie, aby pies zaczął rozumieć nasze polecenia, tak, jakbyśmy tego chcieli. Patricia podaje proste wskazówki, które pomogą nam nakłonić psa do pożądanego zachowania. Na przykład, najlepszym sposobem ma powstrzymanie psa od nachalnych zachowań, którymi usiłuje on zwrócić na siebie naszą uwagę, jest po prostu odwrócenie wzroku i nie nawiązywanie kontaktu dopóki zachowuje się niewłaściwie. Książka będzie niezwykle cenną pomocą dla każdego, kto pragnie nawiązać z psem prawdziwą, silną więź opartą nie tylko na emocjach, ale także na wzajemnym, dobrym zrozumieniu. 10. Dominacja u psów. Prawda czy mit, Barry Eaton Dr Ian Dunbar: “Dominacja u psów – prawda czy mit” to mała książka o wielkim przesłaniu. Bez zbędnych słów Barry Eaton obala mit dominacji oraz wynikający z niego przewrotny program obniżania statusu psa w rodzinie, który nie jest niczym innym jak nieuzasadnionym uprzykrzaniem życia psów przez właścicieli. Prof. Ray Coppinger: Najskuteczniej uczymy się poprzez kwestionowanie starych teorii. Ta książka bez wątpienia to robi. Jean Donaldson: Dziękuję za umożliwienie mi przeczytania tej fantastycznej książki. Teoria dominacji, tak silnie utrwaliła się w świadomości społecznej tylko przez sam fakt, że została powielona w olbrzymiej ilości książek, że próby wykorzenienia jej czasem przypominają walkę z wiatrakami. Turid Rugaas: Ogromne gratulacje! W końcu doczekaliśmy się małej i prostej książki na bardzo ważny i bardzo źle interpretowany przez szkoleniowców temat. Książki o psach – recenzje i artykuły na Pozytywne szkolenie psów dla żółtodziobów. Pamela Dennison Zamieszczone: 12 sierpnia 2017 Pozytywne szkolenie psów w książce Pameli Dennison jest opisane bardzo przystępnie i ciekawie – od samych podstaw, po radzenie sobie z różnymi codziennymi sytuacjami. Książkę polecamy wszystkim miłośnikom czworonogów, niezależnie od ich doświadczenia w szkoleniu. Czym właściwie jest szkolenie pozytywne? Autorka szczegółowo wyjaśnia szkolenie pozytywne w pierwszej części książki i obala najczęstsze mity z nim związane. Znajdziemy […] 0 komentarzy Człowiek i pies. O głaskaniu, stresie i oksytocynie [RECENZJA] Zamieszczone: 18 lipca 2017 Premiera książki “Człowiek i pies. O głaskaniu, stresie i oksytocynie” miała miejsce w czerwcu 2017 r. Jej autorzy – Christoph Jung i Daniela Pörtl – zajmują się badaniem relacji między człowiekiem a psem i w publikacji przedstawiają wyniki tych badań. Próbują odpowiedzieć na pytanie, co niezwykłego jest w tej więzi, czy pies jest szczęśliwy w swojej […] 0 komentarzy Psie Sprawki, Joanna Krupa [RECENZJA] Zamieszczone: 16 lipca 2017 Książka “Psie sprawki” autorstwa Joanny Krupy została wydana w 2017 r. Pierwsza część książki to 12 historii adopcji psów. Wśród nich są opowiadania autorki, która sama przygarnęła czworonogi. W drugiej części znajdziemy przewodnik po adopcji psa oraz spis schronisk dla bezdomnych psów w Polsce. Autora cały zysk z książki przekazuje wybranym schroniskom. W książce znaleźliśmy nawiązanie do programu […] 0 komentarzy Najlepszy przyjaciel. Człowiek i pies – bohaterstwo podczas drugiej wojny światowej [RECENZJA] Zamieszczone: 25 kwietnia 2017 Historia pointerki Judy i jej opiekuna Franka Williamsa – technika Królewskich Brytyjskich Sił Powietrznych – to poruszająca opowieść o psiej przyjaźni i lojalności, a jednocześnie niezwykłe opowiadanie o drugiej wojnie światowej. Według nas jest to obowiązkowa lektura dla każdego miłośnika psów oraz historii. Judy – psi przyjaciel i bohaterka drugiej wojny światowej Judy była angielskim pointerem o […] 0 komentarzy Pierwsza pomoc i leczenie psów ukąszonych przez żmiję zygzakowatą Zamieszczone: 16 kwietnia 2017 TA KSIĄŻKA MOŻE URATOWAĆ ŻYCIE TWOJEGO PSA! Zostały opisanie w niej sposoby udzielania pierwszej pomocy psu ukąszonemu przez żmiję przez jego opiekuna. Przedstawiono też pierwszy raz tak dokładnie etapy leczenia przez lekarza weterynarii po przywiezieniu zwierzęcia do lecznicy weterynaryjnej. W interesujący sposób przekazano informacje o gatunkach węży w Polsce oraz o sposobach ich rozpoznawania. Wiele […] 0 komentarzy Fitness z psem. Program ćwiczeń na codzienny spacer [RECENZJA] Zamieszczone: 15 listopada 2016 Taki tytuł musi zainteresować każdego, kto lubi aktywnie spędzać czas ze swoim psem! Książka zawiera szczegółowy i przystępny opis treningów zarówno dla początkujących jak i zaawansowanych. Autorka Hester podkreśla, że ćwiczyć można z każdym psem (niezależnie od wielkości, rasy, czy wieku) – wystarczy wiedzieć jak oraz zachować umiar. Na początku znajdziemy najważniejsze zasady dotyczące ułożenia planu treningowego, podstaw treningu […] 0 komentarzy Książki o psach: lista 10 lektur, które warto przeczytać [LISTA] Zamieszczone: 15 listopada 2016 Książki o psach, które warto przeczytać: 1. Tajemnice psiego umysłu, Stanley Coren 2. Jak rozmawiać z psem, Stanley Coren 3. Sygnały uspakajające. Jak psy unikają konfliktów, Rugaas Turid 4. Pies, który kochał zbyt mocno, Dodman Nicholas 5. Okiem psa, Fisher John 6. Zapomniany język psów. Jak zrozumieć najlepszego przyjaciela człowieka, Fennell Jan 7. Szczenię doskonałe, Bailey Gwen 8. Pies i człowiek. Jak […] 8 komentarzy Autor: | Zdjęcie: Dwa paski na teście ciążowym wywracają świat do góry nogami. Ta wielka życiowa rewolucja obejmuje nie tylko przyszłych rodziców, ale też całe dotychczasowe stadko. Psy przyzwyczajone do bycia pupilkami, po pojawieniu się dziecka często spadają na drugi, trzeci, a nawet czwarty plan. Zdarza się, że w głowach młodych rodziców zaczynają się kłębić pytania dotyczące wychowania potomka i posiadania zwierząt. Czy to da się pogodzić? Da się. Ale jak to w życiu – do wszystkiego warto się wcześniej przygotować, aby uniknąć historii typu: “oddam psa, bo urodziło się dziecko”. Często powodem rozstania z psem wcale nie jest dziecko lub agresja psa wobec malucha, ale zaniedbania rodziców i chaos, którego nie da się opanować. Czy chcesz czy nie, ten sławetny chaos i tak Cie dopadnie, więc masz 9 miesięcy na to, żeby ogarnąć to, co może pomóc wszystkim w osiągnięciu życiowego zen. W domu każdy powinien czuć się dobrze, ale w obliczu takich zmian, warto o to wcześniej zadbać. Ważne, żeby pies przyzwyczaił się nie tylko do tolerowania malucha, ale też zaakceptował nowe warunki, wiedział, czego się od niego oczekuje i nabył podstawowe umiejętności, które poprawią jakość życia wszystkich domowników. Prawda jest taka, że im więcej zasad uda Wam się wprowadzić przed pojawieniem się dziecka, tym łatwiej będzie Wam przejść najtrudniejsze tygodnie. Być może (czego bardzo Wam życzymy), okaże się, że Wasza latorośl to ideał, a pies pokochał nowego członka rodziny od pierwszego wejrzenia, ale na wszelki wypadek warto się ubezpieczyć i kilka zasad wprowadzić. Jak przygotować psa na pojawienie dziecka i nie zwariować? Vesper akceptuje Olka, ale zachowuje bezpieczny dystans. :) (NIE)ZAWSZE RAZEM! Idziesz do kuchni, pies za tobą. Zamykasz się w łazience, pies drapie w drzwi. Robisz krok w stronę kanapy, a pies już tam na ciebie czeka. Jeśli w mieszkaniu pies nie odstępuje Cię na krok, a gdy Twoja ręka przestaje go głaskać, głośno upomina się o pieszczoty, możesz mieć problem. Być może teraz wydaje Ci się to urocze, ale gdy w domu pojawi się noworodek, takie zachowanie może być bardzo uciążliwe. Warto przyzwyczaić psa do tego, że w ciągu dnia są momenty, gdy opiekun jest dla psa po prostu niedostępny i żadne wymuszanie tu nie pomoże. Jak to zrobić? Zacznij od wprowadzenia kilkunastominutowych sesji, kiedy nie zwracasz uwagi na psa. Możesz w tym czasie dać mu jakieś zajęcie, np. konga lub kość, aby przekierować jego uwagę i tym samym ułatwić mu zadanie. Warto dodatkowo wprowadzić tzw. bodziec różnicujący, czyli jakiś znak dla psa, np. wywieszenie kawałka szmatki zawsze w tym samym miejscu albo przestawienie krzesła w nietypowy sposób – cokolwiek, co z czasem stanie się dla psa sygnałem: “Aha, krzesło stoi pod oknem, czyli nie ma co zabiegać o uwagę pańci, bo to i tak nic nie da. Lepiej pójdę spać.”. Koniecznie trzeba pamiętać o tym, że wszystkie próby zwracania psa uwagi na siebie trzeba w tym czasie konsekwentnie ignorować. Uwaga – patrzenie na psa to też zwrócenie uwagi! :) Jeśli pies nadmiernie domaga się uwagi, warto popracować nad zmianą takiego zachowania. Po takiej sesji bodziec różnicujący powinien zniknąć, dzięki temu nasz komunikat stanie się dla psa jednoznaczny i czytelny. Początkowo psie działania mogą przybrać na sile (“Jak to, zawsze gdy szczekałem, to pańcia głaskała?! Co się dzieje? Zaszczekam jeszcze głośniej!”), ale jeśli będziemy konsekwentni, to z czasem pies zrozumie, że to nic nie daje. Obu stronom łatwiej będzie przystosować się do nowych warunków. Dlaczego warto? Wierzcie mi, noszenie noworodka i potykanie się o własnego psa, który domaga się atencji to naprawdę duży problem. Nie chodzi tylko o frustrację obu stron z tym związaną, ale o bezpieczeństwo. Nikt nie chciałby wywinąć orła z dzieckiem na rękach, depcząc przy tym swojego czworonoga. 2. LUŹNA SMYCZ TO PODSTAWA! Spacery z psem przybiorą wkrótce inną formę. Jeśli jeszcze nie udało Ci się nauczyć psa chodzenia na luźnej smyczy, to najwyższy czas nadrobić zaległości. Ogarnięcie niemowlaka i psa, który wyrywa rękę z barku to nie lada sztuka. Technik uczenia czworonoga chodzenia na luźnej smyczy jest kilka, ale jeśli masz wątpliwości, warto poprosić o pomoc trenera. Czasami wystarczy kilka wskazówek, a efekty są widoczne od razu. Jeśli pies ma wyrobiony bardzo silny nawyk ciągnięcia na smyczy można sobie pomóc stosując specjalne szelki, do których smycz przypina się na klatce piersiowej psa – u nas bardzo dobrze sprawdza się model Front Range ze sklepu TIP-TOP. Dzięki temu pies napinając smycz będzie odwracany w Twoją stronę i siła ciągnięcia będzie zdecydowanie mniejsza (uwaga na szelki tzw. “treningowe”, których mechanizm polega na wpijaniu się psu w pachy, tych nie polecam). Same szelki nie oduczą psa ciągnięcia na smyczy, do tego potrzeba aktywnego działania właściciela i treningu, ale mogą złagodzić szarpnięcia, jeśli czasu na naukę pozostało Wam niewiele. Szelki zapinane z przodu świetnie spełnią swoją rolę, jeśli pies ciągnie na smyczy. / Model Front Range – 3. “JAK TO SPACER BEZ PAŃCI?!” Będąc w ciąży oczyma wyobraźni widziałam nasze wspólne spacery. Ja, pies i dziecko, słońce las i jeszcze Kasia z Odi. :) Jednak przez dobre dwa tygodnie po wyjściu ze szpitala spacer był ostatnią rzeczą na którą miałam ochotę. Nieocenioną pomocą była dla mnie Kasia, która zabierała Vesper razem z Odi na długie spacery, a nam zostały już tylko te “techniczne” wokół bloku. Jeśli mieszkasz w domu z ogrodem pies może przez ten najtrudniejszy dla Was okres przemęczyć się bez spacerów, ale w bloku – nie ma rady. Jeśli nie masz nikogo znajomego, kto mógłby wyprowadzać psa, warto pomyśleć o petsitterze. Jeśli pies jest nieufny wobec obcych, koniecznie trzeba odpowiednio wcześniej zaznajomić go z nową osobą. Wyprowadzenie psa przez zupełnie nieznaną mu osobę może okazać się niemożliwe, a po przyjściu dziecka na świat po prostu nie będzie czasu na spokojne zapoznawanie się. Jeżeli pies jest przyzwyczajony do długich spacerów, ich nagły brak może być dla niego bardzo frustrujący, dlatego warto o to zadbać wcześniej. 4. WÓZEK, NOWY OBIEKT SPACEROWY Nie dla każdego psa spacer u boku wózka będzie czymś oczywistym. Jeśli masz nieufnego, lękliwego psa, który nie przepada za rowerami, deskorolkami i innymi podobnymi sprzętami może okazać się, że wózek to też przerażający przedmiot. Wózek, jako niezastąpiony element każdej niemowlęcej wyprawki, pojawia się w domu zazwyczaj dużo wcześniej, niż sam niemowlak. Warto oswoić psa z tym nowym sprzętem jeszcze “na sucho” – kiedy dziecko już się pojawi na świecie pierwsze spacery są dla młodych rodziców na tyle stresujące, że na swobodny i nieśpieszny trening z psem praktycznie nie ma wtedy szans. Jeśli nie wiesz jak najlepiej się do tego przygotować, zajrzyj do naszego wpisu o oswajaniu psa z odkurzaczem – z wózkiem można pracować w bardzo podobny sposób. Nawet jeśli pies reaguje obojętnie na widok wózka i świetnie opanowaliście chodzenie na luźnej smyczy, częstym problemem podczas pierwszych wspólnych spacerów jest plątanie się smyczy i wchodzenie psa pod koła wózka. Jeśli pies ma tendencje do częstej zmiany strony chodnika, zrezygnuj ze smyczy typu flexi. Znacznie łatwiej poradzisz sobie ze zwykłą smyczą. Dla komfortu spacerowania, ale także ze względów bezpieczeństwa naucz psa chodzenia po jednej stronie wózka (tak jak chodzenia przy nodze) albo zmieniania strony tylko za wózkiem, nigdy przed (najechanie kołem na łapkę to nic miłego dla wrażliwego psa, a jeśli twój pies jest silny jak czołg, może najzwyczajniej przewrócić wózek). Pamiętaj też, żeby nigdy nie przyczepiać smyczy do rączki wózka, chyba że pies jest bardzo mały i masz pewność, że w razie pociągnięcia smyczy nie przewróci wózka. Współpraca z psem podczas prowadzenia wózka to podstawa. Warto to przećwiczyć jeszcze w czasie ciąży. Niektóre niemowlaki zasypiają lub uspokajają się tylko wtedy, gdy wózek jedzie – gdy go zatrzymujemy maluch natychmiast głośno obwieszcza światu, że stojący wózek nie jest fajny i jeśli nie ruszymy to czeka nas mała awantura (tak właśnie jest w naszym przypadku :) ). Ciężko jest pogodzić to z potrzebami psa: zatrzymywaniem się co chwilę i obwąchiwaniem krzaczków. Vesper musiała nauczyć się spaceru bez zatrzymywania się do miejsca, w którym mogę puścić ją ze smyczy. Dzięki temu, że ładnie reaguje na moje sygnały (cmoknięcie, “idziemy”) nie muszę smyczą ciągnąć jej za sobą. Dzięki temu pies wie, czego się od niego oczekuje, nie jest zirytowany, a niemowlak nie ryczy. ;) 5. “POKAŻ, CO TAM MASZ?!” Kiedy jeszcze byłam w ciąży odwiedzili nas przyjaciele ze swoim psem rasy border collie, Counterem. Counter pierwszy raz widział mnie z tak dużym brzuchem i kompletnie oszalał na jego punkcie. Próbował skakać na mnie, chodził za mną po domu i ewidentnie był nim zafascynowany. Ania, jego właścicielka powiedziała, że kiedyś bawiła się z nim chowając piłkę pod bluzkę i uciekając przed psem. W efekcie Counter cały wieczór czekał, aż wreszcie wyciągnę tę wielką piłkę spod ubrania. ;) Reakcja Countera była spowodowana głównie jego wcześniejszymi doświadczeniami, ale nawet bez tego psy mogą reagować podobnie, np. wtedy gdy będziesz trzymać dziecko lub nosić je w chuście. Warto przyzwyczaić psa do tego, że trzymasz coś na rękach, np. maskotkę albo lalkę zawiniętą w kocyk. Obserwuj wtedy psa – jeśli tak jak Vesper popatrzy tylko przez chwilę unosząc głowę z legowiska, to nie masz się czym martwić. Jeśli jednak będzie wykazywać nadmierne zainteresowanie, szczekać lub skakać na Ciebie – koniecznie odzwyczaj psa od takiego zachowania zanim dziecko pojawi się w domu. Reakcje psów na niemowlę są bardzo różne co widać na przykładzie Odi i Vesper. 6. WYBADAJ REAKCJE PSA Czasem bywa tak, że pierwsze dziecko, które poznaje pies to nasz własny maluch. Jeśli nie jest zaznajomiony z dziećmi, trudno przewidzieć, jak na nie zareaguje. A reakcje mogą być przeróżne – od czystej radości w postaci wesołego łaszenia się i piszczenia, przez pełne obaw zdystansowanie (“udaję, że tam nic nie ma” – tak np. zachowuje się Vesper), aż po zachowanie agresywne. Psy zazwyczaj najgorzej reagują na małe dzieci, które już potrafią same się poruszać (w dziwny dla psa sposób). Zaznajomienie psa z niemowlakiem, który przeważnie leży lub jest trzymany na naszych rękach powinno być stosunkowo łatwiejsze. Żeby przewidzieć jak może zachować się nasz własny pies dobrze jest odwiedzić znajomych, którzy mają małe dzieci lub chociaż wybrać się na pobliski plac zabaw i mając psa pod kontrolą, obserwować jakie emocje mogą wtedy towarzyszyć psu. Oczywiście nie polecam zbliżać psa do dziecka na siłę, wystarczy zobaczyć jak się zachowuje, kiedy obserwuje dzieci z pewnej odległości. Oswajanie psa z nowymi bodźcami będzie procentować w późniejszym czasie. 7. WYSYŁANIE NA MIEJSCE Jest to jedna z bardziej przydatnych umiejętności w domu. Z perspektywy kilku miesięcy, wiem, że jest też szczególnie cenna w momencie pojawienia się nowego członka rodziny. Zadbaj o to, żeby pies miał swoje wygodne legowisko do odpoczywania i naucz go komendy “na miejsce”. Aby jednak nie była to tylko sztuczka, w stylu “pójdę na miejsce, dostanę smakołyk i koniec zadania”, naucz psa, że po komendzie “na miejsce” powinien tam przebywać przez dłuższy czas, idealnie byłoby gdyby czekał na sygnał od Ciebie, kiedy może z niego zejść. Nie jest to trudne, ale wymaga sporo pracy, konsekwencji i czasu, więc warto zacząć naukę jak najwcześniej i stopniowo podnosić wymagania wobec psa. Legowisko powinno być azylem psa – miejscem, w którym czuje się naprawdę dobrze. 8. CO TO ZA WRZASKI?! Płacz dziecka prawdopodobnie będzie zupełnie nowym dźwiękiem dla Twojego psa. Z pomocą mogą przyjść nagrania płaczu, które można bez problemu znaleźć w internecie, np. tutaj. Przyzwyczaisz psa do nowych dźwięków po prostu odtwarzając je w domu i nic dodatkowego przy tym nie robiąc (większość psów z czasem zhabituuje się na ten bodziec). Możesz też sprawić, że pies zacznie przyjemnie kojarzyć nowe dźwięki wydając mu przy tym smakołyki. Jeśli masz zacięcie szkoleniowe, możesz nauczyć psa, że dźwięk płaczu jest dla niego komendą “na miejsce”. :) Dzięki temu kiedy niemowlak zacznie płakać, nie będzie trzeba dodatkowo ogarniać psa, bo sam pójdzie na swoje posłanie. Odgłosy, które wydaje dziecko – płacz, krzyk, śmiech to nowość dla psa. Warto go z nimi wcześniej oswoić. Na zdjęciu otulocyk od Powyższe zasady zapobiegają najbardziej powszechnym problemom. Każdy pies jest inny, więc możesz dowolnie dodawać własne punkty lub wykreślać te, które Was nie dotyczą. Najważniejsze jest to, aby obiektywnie popatrzeć na psa, zastanowić się, które zachowania mogą być najbardziej problematyczne i znaleźć najlepsze rozwiązanie jeszcze w czasie ciąży. Potraktuj to jak dobry wstęp do zbudowania wyjątkowej relacji, która może powstać między psem i dzieckiem. :) Trochę informacji na ten temat znajdziecie w poprzednim wpisie o psio-dziecięcych relacjach: Dziecko, pies i Twoje zasady gry. W kolejnym poście podpowiemy, co czeka Was dalej i o czym warto pomyśleć po przyjściu dziecka na świat. Powodzenia w treningach i niech spokój będzie z Wami! M. Przychodzi taki moment w życiu malucha, kiedy chce mieć w domu zwierzątko. Często wówczas pada stwierdzenie, że chce mieć psa. Jeśli faktycznie decydujemy się na psiaka, musimy pamiętać o tym, że jest to odpowiedzialność nie tylko dziecka, ale całej rodziny za nowego domownika. Psy to towarzysze ludzi od wieków. Relacja z nimi może być naprawdę szczególna. Niektórzy mówią, że pies kocha bardziej swojego pana, niż siebie. Coś w tym jest. Jednak, by taką nić porozumienia zbudować, potrzeba trochę czasu i cierpliwości – prawie tak, jak w wychowywaniu dziecka. A skoro to najmłodsi chcą mieć czworonożnego przyjaciela, potrzebujemy tej cierpliwości więcej. Bo jak pisał Ludwik Jerzy Kern: "Już od dawna, od zarania poprzez wszystkie wieki ciągną się popiskiwania, skomlenia i szczeki. Idą pełne animuszu wspólnie z nami drogą – cztery łapy, para uszu, oczy, nos i ogon". Pies – członek rodziny Przygarniając psa, nie robimy tego tylko dla dziecka. Nie łudźmy się, że zachcianka najmłodszych przerodzi się w pełną troski i poświęcenia opiekę nad nowym członkiem rodziny. Nie oczekujmy od kilkulatka, ba nawet nastolatka, że zatroszczy się o swojego pupila w stopniu wystarczającym dla jego potrzeb. Owszem, pomoże, ale nie zajmie się w pełni. Jeśli jako rodzice nie jesteśmy przekonani do wykonania tego kroku, nie róbmy go. Miejmy pełną świadomość, że odpowiedzialność za psa i tak spadnie na nas. To na dorosłych spoczywa obowiązek pokazywania, jak zajmuje się psem, i to oni uczą dzieci, jak właściwie postępować wobec nowego członka rodziny. Tak, każde zwierzę, które bierzemy pod opiekę, staje się bowiem członkiem rodziny. Jeśli dorośli mieli już w przeszłości psa, być może będą przygotowani na tę zmianę. W innym przypadku cała rodzina będzie się uczyć razem. Stopniowo, z wiekiem dziecka, obowiązki polegające na opiece nad psiakiem będzie przejmować nasza latorośl. Dopiero nastolatek w wieku 16-18 lat jest w stanie w pełni przejąć opiekę nad czworonożnym przyjacielem. Ze schroniska czy hodowli? To trudny wybór. Szczególnie w przypadku, gdy dziecko jest siłą napędową, jeśli chodzi o decyzję. Dlatego potrzebny jest dokładny wywiad z pracownikami schroniska, którzy najlepiej wiedzą, jaki temperament ma dany pies, jaką przeszłość (jeśli jest w ogóle znana), czy coś mu dolega itp. Psy źle traktowane wcale nie muszą się odwdzięczyć nowym właścicielom doskonałym zachowaniem i ułożeniem. Wręcz przeciwnie, często droga do zbudowania właściwej relacji jest długa. Dobrym rozwiązaniem jest odwiedzanie wybranego pieska w schronisku, obserwowanie go, zabieranie na spacery itp. Możliwe, że to pomoże nam w wyborze i nawiązaniu porozumienia z kudłatym przyjacielem. Generalnie natomiast odradza się, aby psy schroniskowe adoptowały rodziny z małymi dziećmi oraz osoby niedoświadczone. Świetnym miejscem do znalezienia nowego przyjaciela będzie pies z domu tymczasowego w ramach programu . O takim psie (czy kocie) wiemy bardzo wiele, często dużo więcej niż nawet o psie z hodowli. Często znamy nastawienie do dzieci, a koordynator procesu adopcyjnego wspiera nas na każdym jego etapie. Szczenięta możemy wziąć z domu tymczasowego na różnym etapie odchowania, czasem nauczone już czystości i podstawowych zasad posłuszeństwa. Tak więc istnieje możliwość odpowiedzialnej i bezpiecznej adopcji zwierzaka bezdomnego, wsparta przez profesjonalistów. Dodatkowo w paczce Adopciaka otrzymamy wyprawkę z karmą, oraz voucherem na wizytę w lecznicy oraz na spotkanie ze specjalistą psich zachowań. W przypadku wyboru psa z hodowli, zwykle każdy stara się kupić szczeniaka z tej najlepszej. Warto porozmawiać z kilkoma hodowcami, zrobić również szczegółowy wywiad wśród osób które wcześniej pozyskały psa od danego hodowcy. Nie wszystkie hodowle stosują specjalny program socjalizacyjny, który jest tak naprawdę niezbędny do tego, aby wychować psa na stabilnego psychicznie, zrównoważonego towarzysza człowieka. Pies powinien zostać poddany prawidłowej socjalizacji zarówno ze swoim gatunkiem (którą może przejść w ramach własnego miotu, aby w przyszłości nie był lękliwy bądź agresywny w stosunku do innych psów), jak i innym, czyli z człowiekiem. Warto zwrócić też uwagę, jak często dana hodowla ma dostępne szczenięta, gdyż łatwo trafić na pseudohodowlę rozmnażającą szczenięta na ilość, w cierpieniu ich matek oraz fatalnych warunkach, co też przekłada się potem na całe życie psiaka w zdrowiu psychicznym i fizycznym. Jeśli szczeniak ma trafić do rodziny z dziećmi, plusem będzie, jeśli hodowca ma własne dzieci. Wówczas istnieje szansa, że psy z takich hodowli będą miały przyjacielskie i entuzjastyczne podejście do dzieci. Decydując się na szczeniaka, warto zrobić to ok. 7-8 tygodnia życia psa, bo wówczas wkracza on w tzw. fazę socjalizacji wtórnej. Jest to dla niego najlepszy czas na naukę (wtedy jeszcze ciekawość nowych doznań przewyższa strach) i na nawiązanie trwałej więzi z nowym właścicielem. Pamiętajmy, by nie zabierać psa z hodowli zbyt wcześnie (przed 5-6 tygodniem), bo wtedy pies przechodzi etap socjalizacji pierwotnej. Innymi słowy, poznaje swój gatunek i uczy się, jak być psem – tak, psy muszą się tej umiejętności nauczyć w odpowiednich warunkach. W następnej kolejności musimy pamiętać o odpowiednim odżywianiu psa. Biorąc czworonoga ze schroniska czy z hodowli, dowiedzmy się jak najwięcej o tym, w jaki sposób był żywiony, ile posiłków dziennie jadł itp. To bardzo ważne, bo nie zawsze możemy od razu przestawić pupila na wybraną przez siebie karmę. Pożywienie dla psa powinno być pełnoporcjowe. Oznacza to, że porcja dzienna dostarcza wszystkich niezbędnych składników odżywczych w odpowiednich proporcjach dla psa na danym etapie życia o danych potrzebach, jak np. karmy PURINA® Friskies®, które są specjalnie dostosowane do wieku i potrzeb psów. Oczywiście musimy psa przygotować do zmiany sposobu żywienia. Robimy to jednak stopniowo, nie od razu! Codziennie zwiększamy o 10 proc. ilość nowego jedzenia i odejmujemy proporcjonalnie ilość jedzenia starego. Warto też zwrócić uwagę na proporcje podawanego jedzenia, gdyż karmy suche podaje się w 3 razy mniejszych porcjach, niż jedzenie domowe czy karmy wilgotne. Oznacza to, że pies ważący ok. 10 kg zje ok. 3 kubki jedzenia mokrego, co odpowiada ok. 1 kubkowi karmy suchej. Jeśli chcemy łączyć jedzenie o różnej gęstości energetycznej, należy proporcjonalnie dopasować ich wzajemne ilości. Warto też pamiętać, że wszelkie przysmaki i przekąski nie powinny przekraczać 10 proc. porcji dziennej. Jaką rasę wybrać? Niezależnie od tego czy wybierzemy psa rasowego, czy nie, jego zachowanie w dużej mierze będzie zależeć od tego, jak go wychowamy i jaki będzie mieć temperament. Istnieje wiele mniej lub bardziej polecanych ras dla rodzin z dziećmi, jednak zwróćmy uwagę zawsze na potrzeby psa i nasze możliwości. Dotyczy to wielkości psa, jego potrzeb pielęgnacyjnych ( konieczność chodzenia do psiego fryzjera), oraz potrzeby aktywności (rasy pracujące wymagają regularnej intensywnej aktywności z właścicielem). Nawet jeśli mamy dom z ogródkiem, naszemu psu może to nie wystarczyć jako zaspokojenie jego potrzeb. Często wzięcie już dorosłego psa z domu tymczasowego, np. daje większe bezpieczeństwo i przewidywalność zachowania poznanego już przez koordynatorów adopcji psa. Dlatego, zanim podejmiemy decyzję o wzięciu psa, zastanówmy się ile miejsca w naszym życiu jesteśmy w stanie dla niego wygospodarować. To, czy zdecydujemy się wspólnie na nowego członka rodziny, jakim jest pies, zależy od rozpatrzenia wielu czynników: wieku dziecka, temperamentu psiaka, wyboru rasy, wieku czy miejsca, skąd pochodzi przyszły ulubieniec. Przede wszystkim musimy mieć świadomość, że decyzję podejmujemy wszyscy, nie tylko dziecko. To dorośli uczą, jak nawiązać relację z psem, jak go traktować, opiekować się nim i… po prostu kochać! Opinie naszych użytkowników Pragnę serdecznie podziękować za wspaniałe pomysły i ciekawe materiały z których korzystam już od jakiegoś czasu w pracy z dziećmi. Wasza strona jest po prostu fantastyczna(...) Agnieszka K. Wczoraj byłam bezradna jak pomóc mojemu dziecku w nauce tabliczki mnożenia. A dzisiaj jestem szczęśliwa, że dzięki Pani pomocy, mojemu dziecku udało się ruszyć z miejsca. Beata z Łodzi Bardzo często korzystam z serwisu Jest świetny, kapitalny, rozwija wyobraźnię, kreuje osobowość, rozwija zainteresowania :) Dziękuję. Elżbieta J., mama i nauczycielkaCzytaj inne opinie » W 2020 r. otrzymał NAGRODĘ GŁÓWNĄ w konkursie ŚWIAT PRZYJAZNY DZIECKU, w kategorii: Internet. Organizatorem konkursu jest: Komitet Ochrony Praw Dziecka. Na skróty: W tej sekcji znajdziesz duże, kolorowe plansze do wydruku o tematyce: budowa ciała zwierząt. Zaczynamy od mięczaków, ale pojawią się tu w przyszłości także inni przedstawiciele fauny :). Plansze można wieszać na gazetkach szkolnych. Można nimi przyozdabiać dziecięcy pokój lub wykorzystać je jako wizualne pomoce dydaktyczne i na ich bazie omawiać temat budowy zewnętrznej i wewnętrznej zwierząt. Plansze są dostępne również w wersji biało-czarnej i tym samym mogą służyć jako kolorowanki. Zamieściliśmy do wyboru: plansze z opisem słownym i plansze bez opisu. Chcesz otrzymywać informacje o nowych materiałach edukacyjnych dla dzieci? TYSIĄCE materiałów edukacyjnych ZERO irytujących treści i reklam dla rodzica: SPOKÓJ I WYGODA dla dziecka: RADOŚĆ z własnych osiągnięć BEZPIECZNA NAUKA i ZABAWA w jednym :) Bo KAŻDE dziecko jest mądre i inteligentne. Trzeba tylko dać mu szansę. ↑Do góry

budowa psa dla dzieci